اثربخشی آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی از زندگی دانشجویان

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایت از زندگی دانشجویان است و فرضیه‌های آن چنین است: 1.   آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایت از زندگی دانشجویان در مرحله پس‌آزمون مؤثر است؛ 2.   آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایت از زندگی دانشجویان در مرحله پیگیری مؤثر است. ابزاری که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت عبارت بود از: پرسشنامه رضایت از زندگی از سوی دینر و همکاران در سال 1985 ساخته شد و بیانی و همکاران (1386) در پژوهشی، اعتبار این مقیاس را با استفاده از آلفای کرونباخ 83/0 به دست آورده‌اند. روش مورد استفاده در این پژوهش طرح آزمایشی پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون ـ پیگیری، با گروه کنترل بود و جامعه آماری کلیه دانشجویان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 89ـ88 بودند. برای انتخاب نمونه در ابتدا از بین دانشجویان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه سی نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و باز به صورت تصادفی ساده از میان آنها پانزده نفر برای گروه آزمایش و پانزده نفر برای گروه کنترل انتخاب شدند. ضمناً در این پژوهش در گروه آزمایش، سه نفر ریزش وجود داشت، از این‌رو به‌طور تصادفی سه نفر را هم از گروه کنترل خارج کردیم و درنهایت تعداد نفرات هر دو گروه به 12 نفر کاهش یافت. روش آموزش شناختی با رویکرد اسلامی، طی 9 جلسه 45دقیقه‌ای، هر هفته دو جلسه برگزار شد.برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. در این پژوهش سطح معناداری 05/0p< در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که آموزش شناختی با رویکرد اسلامی باعث افزایش رضایتمندی از زندگی در دانشجویان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه، در مرحله پس‌آزمون و پیگیری شد.